Bir macera Bir farkındalık Bir aşk...

Merhaba kızlar bugün sizlere kendi hayatımla ilgili bir yazı yazmak istedim.. 

Umarım severek okursunuz..

 

Okul bitince ne iş yapacağıma karar verememiş öyle boş boş iş arıyordum.. 

İstanbulda çok yakın bir aile dostumuz var 20 li yaşların başında Otizmli bir oğlu var. 

Uzun yıllar eğitim gördü şimdide özel bir kurumda eğitime devam ediyor.. 

Annesi Arzu abla sende bu işi yapabilirsin dedi yeni bir kurum açılıyor hoca arıyorlar dedi (bu arada besyo mezunuyum ben).. 

Kafama yattı yani en azından yapabilir miyim görmüş olurum dedim işe başvurdum... 

Aradılar 3 aylık yaz kampı için ihtiyaçları varmış eğer anlaşabilirsek sonrasında da devam edersiniz dediler... 

Kalktım gittim boş oturmaktan iyidir diye... 

Mayıs sonuydu ben gittiğimde Haziran 15 de kamp başlayacaktı...

Bu arada işle ilgili eğitim falan verdiler..

Neyse bana hangi çocuk düşecek bilmiyordum şehir dışından da gelecek çocuklar varmış ben zaten 7/24 anlaşmıştım (çok büyük bir hata)... 

 

 

Neyse benim öğrencim Eskişehirden gelecekmiş 7 yaşında ve Down Sendromluymuş...

Otizm kurumuydu fakat ilk ve tek Down Sendromlu öğrenci geliyordu..

Hemde Eskişehirden benim okuduğum şehirden..

Sokaklarında yanından geçip gittiğim şehirdi belkide...

 

 

 

 

Öğrencinin herşeyiyle sen ilgileniyorsun banyosu, yemeği, tuvaleti, eğitimi...Herşeyi sana ait..

Düşünsenize hiç tanımadığınız bir çocuk geliyor ve siz onun herşeyiyle ilgilenmek zorundasınız...

15 Haziran günü ailesiyle geldiler...Karşımda küçücük boyuyla Kürşad duruyordu... 

Daha 1 yaşını doldurmamış kız kardeşi Mina, annesi ve babasıyla beraber...Tanışma faslı sohbet falan derken ailenin gitmesi tam bir faciaydı..

Kürşad kendisini yerlere attı nasıl ağlıyor annesi desen o ayrı ağlıyor allahım böyle kötü bir an olamaz...O günü nasıl bitirdik hatırlamıyorum ama ağlaması saatlerce sürmedi..

 

 

Sonrası...

Kürşad zor bir çocuk bir kere inat.. 

Ama bakmayın inat dediğime laf olsun diye demiyorum adam o an işine gelmiyorsa hiçbir şey yapmıyor..

Mesela hedefe top atabiliyor normalde ama o an istemiyorsa atmıyor dışına, altına, sağına, soluna atıyor ama hedefe atmıyor inat işte...

Çok biliyorum tuvalete girip ağladığımı sinirden..

Zamanla daha da alıştık birbirimize inatları azaldı ama bitmedi.. 

 

 

Geceleri çok terler Kürşad onu saat 9-9.30 gibi yatırır gece kendim yatarken de üstünü mutlaka değiştirirdim.. 

Banyodan sonra saçımı tarardı mesela çok hoşuna giderdi.. Çamaşır asarken yardım ederdi bana o minik elleriyle (:

Birde yatarken deli gibi yatıyor düz yatırıyorsun yerde bile bulabiliyorsun adamı öyle değişik... 

Çok sevgi dolu bir çocuk...Kokusu bile başka.. İnsanlarla iletişimi bakışı tavrı o çok özel bir çocuk hayata +1 önde başladığına inanıyorum ben..

Ve biz...

Ona deli gibi bağlandım hani ailesi al senin olsun dese alıcam o derece seviyorum ama biliyorumki ayrılıcaz...

Bütün aileler ve bizler kamp bitmeden Çanakkaleye tatile gittik hem aileler çocuklarının gelişimini görsün hemde herkese tatil olsun diye..

Annesi inanamadı Kürşad'ın haline değişimine bana nasıl yardım ettiğine (:

Kamp herkes için çok güzel geçti.. Kürşad'ın ailesi ondaki değişime ve aramızdaki iletişime hayran kaldılar..

Ve o kamp bitimi.. O ayrılık anı... Otelin kapısında herkesle vedalaştı Kürşad..

Otelde çalışanlarla bile..

En son biz sarıldık..İstedimki kokum kalsın üzerinde, istedim ki beni unutmasın.. Kürşad bana doğru koştu sarıldık ve ben ağlamaya başladım o ise o minnacık elleriyle göz yaşarımı silip ''ağlama tute eskişeere gelcen'' dedi... Ben ağlıyorum annesi ağlıyor…Bugün bu yazıyı yazarken bile ağlıyorum…

Kürşad benim öğrencim olmadı benim minik oğlum oldu bende onun küçük annesi oldum.. 

Hala görüşüyoruz ve beni unutmadı..

Dediği gibi eskişehire gittim onu görmeye ve ömrüm oldukça gideceğim...

 Çünkü biliyorum ki Kürşad da içinde bir yerlerde bunu gerçek sevgi olduğunu biliyor..

Ben o işten ayrıldım evime döndüm.. 

Ama o macera bana hayatım boyunca unutmayacağım şeyler kattı..

Bir oğul kazandım.. Anne babası harika insanlar umarım allah onları hiç ayırmaz... 

Hayatımda oldukları için çok şanslıyım...

(Bu Kürşadın daha küçük hali annesinden almıştım o içten gülüşüne bayılıyorum)

Umarım hoşunuza gitmiştir.. XOXO AllAboutTuti